ZA£O¯YCIEL ZGROMADZENIA SIÓSTR ¦W. JADWIGI S£UGA BO¯Y KS. ROBERT SPISKE
Robert Spiske urodzi³ siê 29 stycznia 1821 roku w Le¶nicy ko³o Wroc³awia, jako trzecie z czworga dzieci Antoniego i Tekli Spiske. W szóstym roku ¿ycia rozpocz±³ naukê w szkole w Le¶nicy. Brak ¶rodków materialnych uniemo¿liwi³ rodzicom dalsz± naukê Roberta. W tym czasie rodzinê Roberta odwiedzi³ ks. kanonik D. Krügier, który zauwa¿y³ zapa³ i zdolno¶ci do nauki m³odego Roberta. Zabra³ go ze sob± do chóru ch³opiêcego przy katedrze wroc³awskiej gdzie ch³opiec ³±czy³ ¶piew z nauk± w szkole podstawowej. W miêdzyczasie umar³ ks. Krügier. Po ukoñczeniu szko³y rodzice nie byli dalej w stanie kszta³ciæ syna, który od dzieciñstwa pragn±³ zostaæ kap³anem. Robert jako czternastoletni ch³opiec, zwróci³ siê o pomoc do ksiê¿y w Ostrowie Tumskim. Znalaz³ tutaj nowego opiekuna i wychowawcê w osobie ks. dziekana J.Schoepego, który kierowa³ dalszym wykszta³ceniem zdolnego ch³opca. Robert zamieszka³ u ks. Schoepego i rozpocz±³ naukê w Gimnazjum ¶w. Macieja.
W 1843 roku Robert Spiske zda³ egzamin dojrza³o¶ci i zosta³ przyjêty przez ks. A. Stenzela do Konwiktu Gimnazjum ¶w. Macieja w charakterze wychowawcy m³odzie¿y. Zapewni³o mu to mieszkanie i utrzymanie w czasie studiów na Uniwersytecie Wroc³awskim. Studiowanie nauk filozoficzno-teologicznych jeszcze bardziej utwierdzi³o m³odego Roberta w d±¿eniu do kap³añstwa. W tym czasie ca³y ¦l±sk i Wroc³aw prze¿ywa³ wielkie trudno¶ci spo³eczno- ekonomicznie: g³ód, nieurodzaje, epidemie i bezrobocie. Te zagro¿enia nie pozosta³y bez wp³ywu na m³odego kleryka. Sta³ siê bardziej wra¿liwy na nêdzê ludzk±. Od najm³odszych lat zwi±zany by³ z patronk± ¦l±ska ¶w. Jadwig±, podziwia³ jej pe³ne po¶wiêcenia ¿ycie.
Jednym z pierwszych stowarzyszeñ, które powsta³y we Wroc³awiu w tamtym czasie by³o utworzone przy Ko¶ciele Naj¶wiêtszej Maryi Panny na Piasku, Stowarzyszenie ¶w. Jadwigi. Jego kierownictwo obj±³ ks. Spiske. Do stowarzyszenia nale¿a³o oko³o 3000 osób. W¶ród nich by³y licznie reprezentowane osoby wykszta³cone: nauczycielki, ¿ony urzêdników, policjantów. Oficjalna nazwa Stowarzyszenia ¶w. Jadwigi brzmia³a: Zwi±zek Kobiet i Dziewcz±t im. ¶w. Jadwigi. Stowarzyszenie w pierwszych latach swojego istnienia spotka³o siê z niezrozumieniem i krytyk± spo³eczeñstwa, nazywaj±cego je nawet ze wzglêdu na wykonywan± pos³ugê, "stowarzyszeniem ga³ganiarzy". Dopiero w 1855 roku aprobata biskupa H. Förstera zmieni³a opiniê i nastawienie spo³eczne.
Stowarzyszenie Sióstr ¶w. Jadwigi mia³o trzy cele:
- udzielanie schronienia i wychowanie bezdomnych i opuszczonych dzieci,
- opieka nad m³odzie¿± ubog± i zaniedban±, aby uchroniæ j± przed z³em,
- opieka nad wszelkiego rodzaju chorymi, starcami i opuszczonymi w domach stowarzyszenia i poza tymi domami.
W³adze pañstwowe, dekretem z 15 sierpnia 1857 roku podpisanym przez króla Wilhelma IV, nada³y stowarzyszeniu osobowo¶æ prawn±. Wtedy ks. Spiske wyrazi³ pro¶bê o zlokalizowanie dzie³a. W³adze cywilne ustosunkowa³y siê pozytywnie do tej pro¶by, przydzielaj±c stowarzyszeniu du¿y trzy piêtrowy dom wraz z ogrodem i parcel± w bardzo korzystnym miejscu (obecnie ul. Sêpa Szarzyñskiego 27/29). Tu w grudniu 1857 roku otwarto we Wroc³awiu Dom Ratunkowy ¶w. Jadwigi, dzie³o mi³o¶ci chrze¶cijañskiej dla najubo¿szych i opuszczonych. Ks. Spiske sam opracowa³ dla tej dobroczynnej instytucji statut.
W pierwszym roku dzia³alno¶ci dom przyj±³ pod swój dach 27 ch³opców i 48 dziewcz±t. 14 czerwca 1859 roku cztery cz³onkinie Stowarzyszenia z³o¿y³y ¶luby zakonne. Tak powsta³o Zgromadzenie Sióstr ¶w. Jadwigi. Zatwierdzi³ je papie¿ Pius IX. Na dokumencie zatwierdzaj±cym napisa³ w³asnorêcznie: "Benedicat Deus granum sinapis ita, ut crescat in arborem magnam" (niech Bóg b³ogos³awi to ziarno gorczyczne, aby wyros³o w wielkie drzewo). Nowo powsta³e zgromadzenie sta³o siê wyra¼n± odpowiedzi± na zapotrzebowanie ówczesnych czasów. Duchem mi³o¶ci i dobroci siostry otacza³y najbardziej potrzebuj±cych: dzieci i m³odzie¿. Wiadomo¶æ o powstaniu zgromadzenia szybko roznios³a siê po Wroc³awiu i okolicy. Wielu proboszczów prosi³o ksiêdza Spiskego o siostry do pracy charytatywnej. Zaczê³y powstawaæ pierwsze placówki na Dolnym ¦l±sku. W 1886 roku siostry przyjecha³y na Górny ¦l±sk, by rozpocz±æ pracê w sierociñcu w Katowicach - Bogucicach.
Zgromadzenie Sióstr ¶w. Jadwigi, to dzia³alno¶æ ks. Roberta, która nie mia³a granic w niezmordowanej pos³udze cz³owiekowi. Mo¿na z ca³± pewno¶ci± nazwaæ go aposto³em mi³o¶ci, tak potrzebnym w ówczesnych czasach przez g³oszenie i ¶wiadczenie mi³o¶ci wspomagaj±cej. Ks. Spiske zdawa³ sobie sprawê, ¿e najpiêkniejsze s³owa, kazania, przemowy nie zast±pi± czynów mi³osierdzia. "Wy dajcie im je¶æ" (£k 9, 13) - rozkaz ten, który Jezus da³ aposto³om, traktowa³ jako polecenie dla siebie, dlatego sam odwiedza³ najbiedniejsze rodziny, nios±c im pomoc materialn±. Szczególn± trosk± otacza³ zaniedbane dzieci i m³odzie¿. Nieraz sam przygarnia³ do swego mieszkania bezdomne dzieci, dopóki nie znalaz³ odpowiednich rodzin, które przyjê³yby je do siebie.
W parafii Mariackiej we Wroc³awiu za³o¿y³ ks. Spiske tak¿e Bractwo Szkaplerzne, którego g³ównym celem by³a troska o pog³êbienie ¿ycia wewnêtrznego ludzi biednych, niezaradnych ¿yciowo. Ponad czterdziestoletni± dzia³alno¶æ ks. Roberta Spiskego mo¿na okre¶liæ jako heroiczn± s³u¿bê ludziom niezale¿nie od ich narodowo¶ci i wyznania, na wzór Maryi i ¶w. Jadwigi - pokornej opiekunki ubogich i cierpi±cych. Mi³o¶æ bli¼niego i mi³osierdzie wyra¿ane w konkretnych, prostych czynach, uznawa³ on za dalece wa¿niejsz± od wspania³ych, s³ownych deklaracji o mi³o¶ci do ca³ego ¶wiata i ludzko¶ci. W wielu swoich kazaniach apelowa³ o kszta³towanie postawy mi³osierdzia i upowszechnianie jej w ¿yciu codziennym.
Ks. Robert Spiske zmar³ 5 marca 1888 roku. Dzie³o ks. Roberta Spiske, pomimo wielu ró¿nych wydarzeñ historycznych, przetrwa³o do dzi¶. Zgromadzenie Sióstr ¶w. Jadwigi nadal opiekuje siê dzieæmi zaniedbanymi i osieroconymi, pielêgnuje chorych i opiekuje siê lud¼mi starymi.
Obecnie trwa proces beatyfikacyjny S³ugi Bo¿ego ks. Roberta Spiske. |